Meczet w Kruszynianach przechodzi remont. Zobacz, jak się zmienia! [ZDJĘCIA]

Jeden z najsłynniejszych w Polsce meczetów i prawdopodobnie najsłynniejszy na Podlasiu, przechodzi remont. Podlaski Wojewódzki Konserwator Zabytków przyznał Muzułmańskiej Gminie Wyznaniowej w Kruszynianach środki, które posłużą wymianie podłóg, antresoli czy schodów. W pracę zaangażowała się jedna z lokalnych fundacji.

- To ogromnie ważna inicjatywa i działanie - czytamy na stronie Fundacji Tatarskie Towarzystwo Kulturalne na Facebooku. - I my pragniemy dołożyć do niej cegiełkę. Zadbajmy o miejsce ważne dla naszych dziadków i rodziców, naszych dzieci i wnuków. 

FTTK rozpoczęło zbiórkę środków na wypranie dywanów, środki czystości i artykuły higieniczne, aby nowe wnętrze naszego meczetu było w pełni czyste i odświeżone. Osoby chętne do pomocy mogą się zgłaszać bezpośrednio do fundacji. Wielkie sprzątanie rozpocząć się ma zaraz po zakończeniu prac remontowych.

Pomóc można również, dobrowolnie wpłacając dowolną kwotę pieniężną na konto FTTK. Szczegóły na fanpage'u fundacji (kliknij podświetlony tekst).

Meczet w Kruszynianach - krótka historia

Drewniany meczet we wsi Kruszyniany jest najstarszym do dziś zachowanym meczetem tatarskim w Polsce, zbudowanym na planie prostokąta o wymiarach 10 x 13 m. Miejscowość została nadana przez króla Jana III Sobieskiego Tatarom, którzy wzięli udział w wojnie z Turkami stając po stronie Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Społeczność tatarska po osiedleniu się zbudowała meczet, który po raz pierwszy wspomniany jest już w dokumentach z 1717. Obecny został zbudowany prawdopodobnie w drugiej połowie XVIII wieku lub w pierwszej połowie XIX wieku (dokładna data budowy nie jest znana), na miejscu dawniejszego meczetu. W 1846 budynek przeszedł remont, o której to dacie świadczy kamień znajdujący się w fundamencie obok wejścia dla kobiet.

Kształt i symbolika meczetu w Kruszynianach

Meczet w Kruszynianach kształtem nawiązuje do okolicznych kościołów z dwiema wieżami. Z zewnątrz i wewnątrz pokryty jest drewnianą boazerią pomalowaną na ciemnozielony kolor (zieleń to kolor islamu). Od strony północnej budynek zdobią dwie wieże pokryte również drewnem.

Na kalenicy dachu stoi trzecia (nieco mniejsza od pozostałych) wieżyczka bez okien. Przesunięta jest nieco w kierunku mihrabu. Dachy obu wież i wieżyczki mają kształt hełmu zwieńczonego półksiężycem na szczycie. Dach głównej części budynku pokryty jest gontem.

Wnętrze podzielone jest na dwie części: dla kobiet i mężczyzn. Wejście dla kobiet umiejscowione jest na głównej osi budynku. Zwieńczone jest trójkątnym tympanonem, po którego bokach wznoszą się dwie wieże. Wejście dla mężczyzn znajduje się w bocznej ścianie. Pomieszczenie dla kobiet jest znacznie mniejsze i oddziela je od części męskiej drewniane przepierzenie, w którym na wysokości około 1 m wykonano podłużną szparę, zasłoniętą białą, przejrzystą firanką.

Wnętrze udekorowane jest dywanami, a ściany muhirami – kaligraficznym zapisem cytatów z Koranu.