Spis treści
Kamienica przy ulicy Sienkiewicza to jeden z najlepiej zachowanych i najpiękniejszych zabytków w Białymstoku. Pomimo że stanowi sztandarowy przykład, typowej dla miasta w XIX wieku, ceglanej architektury, to niewielu mieszkańców zna jej historię. Budynek pomijany jest na różnego rodzaju szlakach i chociaż stoi tuż przy ruchliwej ulicy niedaleko centrum, to jedynie nieliczni zwracają na niego szczególniejszą uwagę.
Od XIX wieku do dziś. Ta białostocka kamienica przetrwała wojnę
Kamienica Kantorowiczów powstała w latach 90. XIX wieku, wiadomo, że miało to na pewno miejsce po 1880 roku. Jej nazwa wywodzi się od pierwszych właścicieli, czyli Gecela i Małki Kantorowiczów. Inne źródła mówią także, że wybudował ją Jankiel Mejer Kryplański.
Od 1897 roku w budynku mieściła się siedziba agencji przemysłowo handlowej rodziny Lurie. Następnie na kilkanaście lat posesja wraz zabudową zniknęła ze źródeł historycznych. Następne wzmianki dotyczące kamienicy dotyczą 1909 roku. Wtedy nieruchomość przebudowała Magdalena Nachtigal. W kamienicy w okresie międzywojennym działały skład win i wódek, apteka oraz sklep spożywczy. Na piętrach znajdowały się z kolei mieszkania. Ponadto na zapleczu posesji działała także farbiarnia tkanin.
Nachtigal pozostała właścicielką kamienicy do II wojny światowej. Od wybuchu wojny jej dalsze losy nie są znane. Nieruchomość po wojnie została natomiast przejęta przez Tymczasowy Zarząd Państwowy, jako mienie opuszczone. Następnie obiekt wydzierżawiono Naukowemu Instytutowi Rzemieślniczemu. Od tego czasu spełniał funkcje dydaktyczne. Od dekad działa tam do dziś Zakład Doskonalenia Zawodowego.
To ceglane arcydzieło białostockiej architektury
Trzykondygnacyjna, eklektyczna kamienica pod adresem Sienkiewicza 77 to jeden z najlepiej zachowanych reliktów XIX-wiecznej ceglanej architektury Białegostoku. Jej walory uwidaczniają się szczególnie w fasadzie, bogato zdobionej detalami z czerwonej cegły.
Kamienica przetrwała II wojnę światową, ale nie bez uszczerbku. Spalony budynek wyremontowano w 1949 roku. Kolejne remonty miały tam miejsce także w XXI wieku. Podczas gruntownego remontu w 2007 roku oczyszczono elewację. W 2016 roku roboty skupiły się na dachu. Naprawiono m.in. więźbę dachową i wymieniono pokrycia oraz okna dachowe. Konieczne było także przemurowanie attyk i naprawa ubytków w elewacji.
Kamienica w 1982 roku została wpisana do rejestru zabytków i do dziś stanowi ciche dziedzictwo bogatej przeszłości Białegostoku.
