Przechodzi przez trzy osiedla i kilka razy zmieniano jej nazwę. Drugiej takiej ulicy w Białymstoku nie znajdziecie! [ZDJĘCIA]

Ulica Świętojańska ma niespełna kilometr długości, a przechodzi przez trzy osiedla Białegostoku: Centrum, Mickiewicza i Bojary.

Znajdują się przy niej kluczowe dla miasta budynki i obiekty, np: Budynek sądu apelacyjnego, Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstoku czy te bardziej zabytkowe, jak: Muzeum Rzeźby Alfonsa Karnego, Pałac E. Beckera oraz mieszkalne kamienice. Ulica biegnie także między innymi wzdłuż Parku Planty. A w dawnym budynku fabryki, można dzisiaj robić zakupy w Centrum Handlowym Alfa, czyli jednej z popularniejszych galerii handlowych stolicy Podlasia.

Historia Ulicy Świętojańskiej w Białymstoku

Pierwotnie Świętojańska służyła jako droga wylotowa z miasta. Miejskiego charakteru nabrała w XVIII wieku, ale jej prawdziwy awans przypadł na wiek XIX, gdy rozwinął się tam przemysł.

Wiek ten w historii Białegostoku, znany jest z rozkwitu fabryk włókienniczych. Na Świętojańskiej powstała fabryka, która na początku XX w. stanowiła najnowocześniejszy zakład w Białymstoku. Znajdowała się tam tkalnia jedwabiu i wełny. Większość zabudowań zakładów została wysadzona przez Niemców w 1944 roku. Zachował się jedynie budynek administracji i mury, w których, po odbudowie, od czasów PRL-u działała Fabryka Wyrobów Runowych Birun. W 2008 roku, zabytek przebudowano na potrzeby centrum handlowego.

Ulica Świętojańska. Kilkukrotna zmiana nazwy

Nazwa Świętojańskiej pochodzi od patrona, św. Jana Nepomucena. Jego pomnik mieści się przy skrzyżowaniu ulicy z Branickiego.

Pierwsze wzmianki o ulicy pochodzą prawdopodobnie z XIX wieku. Nazywano ją wtedy ulicą Prudzką. Tak było do 1919 roku i wyzwolenia Polski z okupacji. To wtedy przemianowano ją na Świętojańską. Nazwa zachowała się przez dwudziestolecie międzywojenne. Jednak po wybuchu II wojny światowej, najpierw panujący tu sowieci przemianowali ulicę na Kominternu, a następnie naziści na Kanta. Dzisiejsza nazwa wróciła na krótki moment w powojennej rzeczywistości, do 1949 roku.

Za czasów PRL, zmieniono nazwę wiekowej ulicy na Marcela Nowotki - działacza komunistycznego i sekretarza PPR. W 1989 roku, przywrócono jej przedwojenną i współczesną nazwę. Wszystko za sprawą uchwały dekomunizacyjnej.