Spis treści
- Dlaczego warto przyjechać na Podlasie?
- To miejsce na Podlasiu jest jednym z najstarszych w regionie! Od liczby zabytków zakręci ci się w głowie
- Siemiatycze. Co zobaczyć?
Dlaczego warto przyjechać na Podlasie?
Województwo podlaskie to jedno z 16 województw Polski, ale położone w północno-wschodniej części kraju, dlatego z perspektywy mapy uważane jest za to najmocniej oddalone na prawą stronę od centrum Europy. Co najgorsze nie tylko geograficznie, ale też turystycznie i technologicznie. I choć z tym ostatnim możemy się częściowo zgodzić to jeżeli chodzi o turystykę, Podlasie wcale nie musi mieć kompleksów. Nie tylko w stosunku do innych części Polski, ale nawet Niemiec czy Francji. Wszystko z uwagi przez swoje położenie, które sprawia, że przez wieki mieszały się na tych terenach kultury, ale mieszkańcy zadbali o te najważniejsze miejscowości i dziś nadal można poczuć tę historię. Podziwiając liczne zabytki.
To miejsce na Podlasiu jest jednym z najstarszych w regionie! Od liczby zabytków zakręci ci się w głowie
Przykładem takiego miasta są Siemiatycze. Miejscowość położona zaledwie dwie godziny jazdy samochodem od Warszawy, położona niedaleko Drohiczyna, praktycznie na samej granicy województwa podlaskiego. Siemiatycze idealnie wpisują się w to, o czym pisaliśmy wcześniej, bo jest to miejsce, którego historia sięga XV wieku. Właśnie wtedy, w okolicach początku wieku, wyodrębniają się pierwsze dobra siemiatyckie, a w latach 1443-1542 powstała pierwsza osada dworska. Przez 200 lat, aż do potopu szwedzkiego, miasto rozwijało się niezwykle dynamicznie. Swoje dla rozwoju miasta zrobiła Anna z Sapiehów Jabłonowska, która od 1758 roku przejęła Siemiatycze w posiadanie. Sporo zachowanych zabytków z tego okresu zachowało się nadal.
Siemiatycze. Co zobaczyć?
Najważniejsze zabytki Siemiatycz:
- Cerkiew prawosławna pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła z 1866 (parafialna)
Zespół pomisjonarski:
- Kościół parafialny Wniebowzięcia NMP fundowany w 1456 pw. św. Michała, budowany w obecnym późnobarokowym kształcie od 1719–1727 według projektu Karola Antoniego Baya. Fasadę przekomponowano w 1729 i 1732. Zachowane są w nim także starsze elementy renesansowe.
- Klasztor misjonarzy – zbudowany w obecnym późnobarokowym kształcie w latach 1719–1727 według projektu Karola Antoniego Baya. Po 1914 rozebrano spalony pawilon pn-wsch.
- Ogrodzenie i dzwonnica późnobarokowa z lat 1725-27.
- Figura św. Jana Nepomucena z XVIII wieku.
- Szpital z 1726 wzniesiony przez Wincentego Rachettiego. Oszpecony przebudową w 1850.
- Dawna bożnica z 1797 zbudowana według projektu z 1777 autorstwa Szymona Bogumiła Zuga. W stylu klasycystycznym. Odbudowana w 1964 z zatarciem cech stylowych.
- Przyszkółek z 1900 przy ul. Pałacowej 10 w stylu neobarokowym i modernistycznym.
- Kaplica cmentarna ewangelicko-augsburska z 1 poł. XIX wieku, pierwotnie kaplica grobowa rodziny Fanshawe.
- Kaplica cmentarna św. Anny z 1826-27.
- Oranżeria z 1860 r.
- Domy klasycystyczne przy ul. Pałacowej (nr 14, 19, 25, 28).
- Posągi sfinksów przy dawnej bramie wjazdowej do pałacu księżnej Anny Jabłonowskiej.
- Cmentarz (wielowyznaniowy) założony w 1805[21].
- Kapliczka przydrożna słupowa na wschód od miasta z poł. XIX w.
- Cmentarz wojenny z I wojny światowej.
- Ruiny zespołu zakładu kaflarskiego z końca XIX w.
