Rynek Kościuszki, to tam znajdują się jedne z najważniejszych obiektów w Białymstoku. Ratusz, Archikatedra Białostocka, kilka kroków obok także Pałac Branickich i Park Planty. Plac stanowi centralny punkt życia kulturalnego miasta. Odbywają się tam koncerty i różnorodne imprezy, wzdłuż mieszczą się popularne lokale gastronomiczne z letnimi ogródkami, a słynna fontanna to popularne miejsce spotkań.
Okazuje się, że to wokół Rynku Kościuszki, od początku istnienia miasta, koncentrowało się życie społeczne i gospodarcze Białegostoku.
Polecany artykuł:
Historia Rynku Kościuszki. Początki centralnego placu w Białymstoku z XV wieku
Początki białostockiego rynku sięgają XV w. Powstał na skrzyżowaniu dróg wiodących do Suraża, Wasilkowa i Choroszczy. Z czasem wokół samoistnie powstałego placu, zaczęła wznosić się także zabudowa. Przy wschodniej stronie Rynku stoi najstarszy zabytek w mieście, czyli kościół ukończony w 1621 r. Do niego dobudowano na początku XX w. neogotycką świątynię, która tworzy obecnie Archikatedrę, zwaną potocznie Farą.
Około 1708 r. Rynkowi nadano ostateczny kształt, ten jednak został zaburzony przez dwa wielkie pożary w 1753 r. Pożary te zmieniły oblicze miasta, na czele z Rynkiem Kościuszki, który został przebudowany według wytycznych Branickiego. Zabudowa placu była harmonijna. Z tamtego okresu do dziś przetrwało jednak tylko kilka budynków, między innymi Ratusz (ukończony w 1761 r.).
Gdy Białystok w XIX wieku przekształcił się w ośrodek administracyjny i przemysłowy, większość zabudowań stojących wokół rynku zostało przebudowanych na 2-3 kondygnacyjne kamienice czynszowe. Wówczas zaczęto używać nazwy Plac Bazarny. W okolicy Ratusza, prowadzono bowiem na nim handel.
Zniszczenie śródmieścia Białegostoku. Kolejna odbudowa Rynku Kościuszki
W 1892 r. na środku rynku pojawiła się słynna fontanna. Miało to związek z uruchomieniem w mieście wodociągu. Z kolei w 1919 r. nadano mu oficjalnie imię Tadeusza Kościuszki.
Centralny punkt Białegostoku czekały jednak kolejne zawirowania. W trakcie II wojny światowej, w latach 1941-44 całe śródmieście stolicy woj. podlaskiego zostało zniszczone, a zabudowa rynku przestała istnieć. Odbudowę przeprowadzono po wojnie, w latach 1945-58. Rynek utracił wtedy w znacznym stopniu swój dawny charakter, przez jego środek przechodziła m.in. ulica łącząca Lipową z Sienkiewicza.
Na początkach XXI wieku podjęto decyzję o przywróceniu dawnej funkcji miejskiego placu. Przebudowa zakończyła się w 2010 roku i wykluczyła z rynku ruch kołowy, przywracając tym samym deptak i nawiązując do dawnego charakteru Rynku Kościuszki.